CITYBREAK – Lizbona na weekend z dziećmi

Lizbona w weekend. I to jeszcze z dziećmi. Małymi dziećmi. Pomyślicie – szaleństwo! I macie rację. To były naprawdę zwariowane i magiczne 2 dni.

Przygotowując ten wpis aż sama się zdziwiłam ile rzeczy udało nam się zobaczyć, biorąc pod uwagę, że zwiedzanie Lizbony nie jest łatwe. Zabytki są rozsiane po mieście. Część z nich – te najważniejsze należące do UNESCO są na obrzeżach. W samym centrum jest także wiele do zobaczenia, ale jednak odległości są dość spore, poza tym górzyste ukształtowanie terenu nie ułatwia sprawy. Jeśli dodamy do tego stare zabytkowe bruki, wąskie uliczki, wysokie chodniki…to możecie sobie wyobrazić, że zwiedzanie czterech dorosłych z trójką małych dzieci może zamienić się w koszmar. Na szczęście urok i magia Lizbony, a do tego piękna pogoda dodały nam tyle energii, że było bardzo przyjemnie. Oj tak, Lizbona nas pochłonęła. Zapraszam Was na fotorelację!

Dojazd, środki transportu, metro, karta viva viagem, poruszanie się po Lizbonie

Wsiadamy w samolot i lecimy! Bezpośredni lot z Berlina do Lizbony trwa około 3,5 godz, więc na tyle znośnie, że da się wytrzymać z jednym berbeciem na kolanach, a drugim skaczącym obok. Jakie szczęście, że Grzesiowi przysługiwał już osobny fotel!

Na lotnisku w Lizbonie od razu przesiadamy się w metro. Najpierw zaopatrujemy się w kartę Viva Viagem (więcej tu: http://www.metrolisboa.pt/eng/customer-info/viva-viagem-card/) Dzięki niej podróżujemy wszystkimi środkami transportu. Karta kosztuje 0,50€, następnie ją doładowujemy. Możemy wykupić bilet np. 24 godz. My skorzystaliśmy z wygodnej opcji zapping – czyli doładowania karty określoną kwotą. Gdyby kupować pojedyncze bilety, płacimy 1,45€ za podróż, z kartą wychodzi nas ok. 1€. Łącznie w 2 dni zwiedzania Lizbony wydaliśmy ok. 12€ na osobę za kartę.

Podróżowanie metrem jest szybkie i wygodne. Siatka połączeń jest rozbudowana i dobrze oznaczona. Niestety nie wszystkie stacje dostosowane są do niepełnosprawnych i wózków dziecięcych. Staraliśmy się tak planować zwiedzanie, by wysiadać na tych dostosowanych, ale oczywiście nie zawsze się tak dało, więc nie raz musieliśmy wnosić/znosić wózek po schodach.

Schody i lizbońskie bruki… Nasz apartament miał być według mapy niedaleko stacji metra. Na miejscu okazało się, że i owszem, natomiast my, (nie)doświadczeni podróżnicy 😛 nie sprawdziliśmy różnicy w wysokości. Okazało się, że droga prowadzi jakieś 200 metrów stromo w górę brukowaną wąską uliczką, którą dodatkowo kursuje tramwaj, tak więc wtarganie na górę kilku walizek, wózka i dzieci nie należało do przyjemności 🙂 Taka już była cała Lizbona. Schody, bruki, wzniesienia. Ale nikt nie mówił, że będzie łatwo:-)

1 dzień zwiedzania – plan był taki: pierwszy dzień intensywne zwiedzanie centrum, drugiego dnia zabytki UNESCO i chill-out na obrzeżach. Tak więc zaczęliśmy od starego miasta, w ramach której udało nam się zaliczyć:

trasa tramwaju nr 28
Cafe Brasiliera
deptak Rua Augusta
Łuk Triumfalny – Arco da Rua Augusta
Plac Handlowy – Praça do Comércio
targ Mercado da Ribeira
katedra Se
punkty widokowe
spalony kościół – Igreja de São Domingos
Kościół Św. Antoniego

Trasa tramwajowa linii 28 jest bardzo popularna wśród turystów, którzy albo są leniwi, albo mają bardzo mało czasu jak my 🙂 Jest to alternatywa tradycyjnego, pieszego zwiedzania centrum miasta, gdyż przystanki tramwaju znajdują się przy większości najważniejszych zabytków. Ponadto przejażdżka samym tramwajem to nie lada atrakcja. Jest to tramwaj z zabytkowym mechanizmem. Decydując się na podróż 28-ką, najlepiej udać się na początkowy przystanek, gdyż potem możemy mieć trudności ze znalezieniem miejsca. My odwiedzaliśmy Lizbonę wprawdzie poza sezonem, ale i tak musieliśmy odczekać jedną kolejkę na przysanku, gdyż tramwaj był pełny, a chcieliśmy mieć miejsca siedzące.

Żeby zobaczyć jak najwięcej postanowiliśmy po prostu obejrzeć Lizbonę zza szyb tramwaju i tak przejechaliśmy większość trasy. Potem wracaliśmy podobną trasą, korzystając to z tramwaju, to z metra, to z własnych nóg, wybierając ciekawe dla nas atrakcje. Żeby to wszystko jakoś ogarnąć wydrukowałam sobie plan trasy tramwaju i listę zabytków w pobliżu przystanków. Ten system sprawdził się świetnie.

Rodzinka na wczasach. W Polsce mrozy, a my w krótkich spodenkach, juhu!

Wczoraj samochód, samolot i metro, dzisiaj tramwaj. Ale jazda!

Miradouro – czyli punkt widokowy. W Lizbonie ze względu na górzyste ukształtowanie terenu mamy ich wiele. My na pierwszy przystanek wybraliśmy Miradouro de Santa Catarina, z którego rozpościera się cudowny widok na lizboński „Golden Gate”, czyli most 25 kwietnia.

Kolejny przystanek wprost na przedpołudniową kawę to kawiarnia Cafe Brasiliera, czyli najbardziej znana kawiarnia Lizbony. Otwarta w 1905 miała przyciągać klientów dzięki sprzedaży prawdziwej brazylijskiej kawy. Wkrótce stała się modnym miejscem, punktem spotkań lizbońskiej bohemy – artystów i intelektualistów. Jak widać kawiarnia znajduje się tuż obok stacji metra.

W 1988 roku przed kawiarnią postawiono pomnik Fernando Pessoa – najsłynniejszego portugalskiego poety XX wieku, który to miał często odwiedzać kawiarnię.

Sama kawiarnia ma zdecydowanie niepowtarzalny urok. Modni mieszkańcy Lizbony wpadają tu, by napić się espresso przy barze.

Nie odmówiliśmy sobie więc tej przyjemności i także wstąpiliśmy na kawę. Niestety na zewnątrz nie było stolików, a z resztą chcielismy poprzyglądać się bogatym wnętrzom.

Siadając przy stoliku zapłacimy za zamówienie ok 30% więcej, niż za ten sam produkt przy barze.

Brasiliera, wprawdzie piękna i klimatyczna nie zachwyciła nas. Myślę, że warto tu wstąpić, by obejrzeć wnętrze i kolekcję obrazów portugalskich arystów XX wieku (wiszą ponad barem w całym pomieszczeniu), ale niekoniecznie, żeby wypić droższą od innych kawę i zjeść ciastko, które nie odbiega niczym od tych sprzedawanych w piekarni na rogu.

…to trudno opanować się, widząc na każdym kroku te wszystkie słodkości.

Lizbona ma WYŚMIENITE cukiernie. Wystawy sklepowe urzekają rozmaitością babeczek i muffinek.

Inne wystawy są nieco bardziej ekstrawaganckie 🙂

Natomiast druga strona jest ciekawsza. Trzy postacie wieńczące łuk to alegorie Pomysłowości, Chwały i Męstwa, największa z nich, środkowa, to Chwała, mająca 7 metrów wysokości i trzymająca korony nad pozostałymi. Ponadto po bokach łuku rozmieszczono 6 rzeźb postaci związanych z historią Portugalii, w tym m. in. Vasco da Gamy.

Bezpośrednio za łukiem wchodzimy od razu na Praca do Comercio czyli Plac Handlowy, który był świadkiem ważnych wydarzeń w historii Portugalii m. in. zamachu na króla Carlosa I w 1908 roku. Na środku placu stoi pomnik Józefa I na koniu, a dokoła znajdują się siedziby ważnych instutucji m. in. Ministerstwa Sprawiedliwości. Niesamowite, że aż do 1990 roku znajdował się na placu…parking samochodowy.

Plac znajduje się nad brzegiem rzeki Tag, gdzie witano wracających z podróży żeglarzy. Samo nadbrzeże jest bardzo klimatyczne, znajduje się tu tzw. Cais das Colunas – kolumny przy opadających do morza schodach. To właśnie tutaj rozpoczynali i kończyli swoje podróże wielcy odkrywcy setki lat temu. Niesamowite uczucie – stanąć tam na brzegu, zaparzyć się w morze i wyobrazić sobie XV-wieczne karawele, a na nich żeglarzy wyruszających w nieznane…

Z nadbrzeża zrobiliśmy sobie spacer w kierunku lizbońskiego targu, nieopodal którego ustawiono napis „Lisboa” wykonany z recyklingu.

Mercado da Ribeira. Czyli pora na obiad 🙂 Wizyty na najbardziej znanym targu nie mogliśmy sobie odpuścić, gdyż to miejsce podbija serca turystów z całego świata.

Ściany wejścia od środka zdobią oczywiście piękne płytki azulejos.

Mercado to połączenie miejsca spotkań z targiem warzywnym, rybnym oraz halą gastronomiczną.

Must see dla wszystkich smakoszy! Zaraz obok targu znajduje się wejście do Time out Market, czyli najmodniejszej kulinarnej miejscówki na mapie Lizbony. To właśnie tutaj swoje stoiska mają wszystkie najlepsze lizbońskie restauracje i bary. Różnorodność jest powalająca! Od tradycyjnej portugalskiej kuchni, serwującej wędzone szynki i suszonego dorsza, przez kuchnię fusion, sushi, burgery, pizze, makarony, słodkości itp.! Ceny nie należą do najniższych, ale klimat wspólnego jedzenia przy długich ławach, przenikanie kultur, zapachy i energytująca atmosfera – niezapomniane!

Po obiedzie kontynuujemy zwiedzanie. Docieramy w pobliże Placu Rossio, gdzie odwiedzamy jedyny i niepowtarzalny kościół Igreja de São Domingos, czyli Kościół Dominikanow. Pewnie nie skłamię mówiąc, że to najbardziej niezwykły kościół, w którym dane mi było przebywać do tego pory. Pociągający i odstaraszający jednocześnie. To właśnie tutaj w 1959 wybuchł straszny pożar, w wyniku którego spłonęła większa część kościoła, głównie drewniane dekoracje ścienne, wyposażenie i kaplice. W czasie akcji gaśniczej na strażaków zawalił się w chór, dwóch z nich straciło życie. W latach 90. postanowiono zrestaurować kościół, ogłoszono nawet konkurs architektorniczny, ale ostatecznie zdecydowano nie naprawiać zniszczeń ferlanego wydarzenia z 59., o czym ma przypominać spalone wnętrze.

Najbardziej niezwykła jest to, że w kościele od 1961 roku do dzisiaj odbywają się msze święte.

Czas na kolejny punkt widokowy. Oto panorama Lizbony widziana z Miradouro de Santa Luzie, znajdującego się tuż obok chyba najbardziej popularnego tarasu, jakim jest Maradouro das Portas do Sol – „punkt widokowy bram słońca”. Nam zdecydowanie bardziej przypadł do gustu kameralny i klimatyczny, pokryty niebieskimi płytkami azulejos punkt Santa Luzie.

Popatrzcie tylko na te murki, kwiaty, okiennice i drzwi.

Na placu znajdują się ceramiczne panele, przedstawiające historyczne wydarzenia Lizbony. Na tym panelu zobacyzmy bohatera narodowego, na cześć którego powstała stacja metra – Martim Moniz.

Niedaleko znajduje się katedra. Postanawiamy udać się tam pieszo. Po drodze rozkoszujemy się widokiem lizbońskich uliczek.

Katedra Se, czyli Katedra Najświętszej Maryi Panny w Lizbonie to najstarsza świątynia w stolicy Portugalii. Pochodzi aż z XII wieku i przetrwała wiele kataklizmów, z tym 2 trzęsienia ziemi. W katedrze znajdują się relikwie patrona Lizbony, czyli Św. Wincentego z Saragossy (przepiękny Klasztor św. Wincentego zobaczymy także po drodze na trasie linii nr 28). Wstęp do katedry jest bezpłatny, zapłacimy natomiast na wejście na krużganki i do skarbca.

Tuż za rogiem znajduje się jeszcze jedna ważna światynia, a mianowicie Kościół Św. Antoniego. Według tradycji powstał on w miejscu, gdzie urodził się Święty. Po lewej stronie kościoła zobaczycie wejście do muzeum poświęcone Św. Antoniemu. Przed kościołem stoi natomiast jego figura odsłonięta w 1982 roku przez Jana Pawła II.

2 dzień zwiedzania – Belem i LX Factory

Belem, czyli po portugalsku Betlejem. Kiedyś osobna wioska, dziś włączona do Lizbony. Niestety nie dociera tu jeszcze metro, aczkolwiek jest w planie. Dotrzemy tu autobusami lub tramwajem linii 15 np. z Cais do Sodre, podróż trwa ok. pół godziny. Mimo, że Belem znajduje się na przedmieściach, to właśnie tutaj przybywają turyści z całego świata. Atrakcji jest co nie miara. Wiedzieliśmy, że nie damy rady zaliczyć wszystkiego, więc wybraliśmy te najważniejsze: Pomnik Odkrywców, Wieża Belem i Klasztor Hieronimitów. A zaczęliśmy bardzo słodko…